5e dag 17 oktober

Weer een dag verder nog steeds zitten we op de meseta, van een vlak terrein met landbouw gaan we over naar velden vol eikenbomen, heuvel op en af.
Deze gronden worden gebruikt voor de plaatselijke jacht op beren en everzwijnen. We ontdekken zelf sporen van wolven,lynx en wilde varkens. (zie de mooie foto's hiervan)

Vanochtend om 8 uur op pad gegaan. Eerst in het café op de hoek een broodje gegeten en een lekkere caffé gedronken. Tevens wat extra (chocolade)koek meegenomen, kwam goed uit.
Ik dacht ha, laat ik hier in de privada maar iets achterlaten, helaas geen papierra de conta !!

Madam!! papierra ??? Ahh no no nie papierre, pak maar een servetta van de tabla !! Aha das ook posibla ici.

Een mooie loopdag gehad van ca 30Km door een mooi landschap. Overgang van de droge Meseta naar de hogergelegen gebieden. We zitten nu op 800M hoogte in een echt prachtige auberge. De madam heeft net een heerlijke salade gemaakt waar Joop reeds aan is begonnen. Zoals je al snapt is er in deze auberge een internetaansluiting. Ik ga straks eens uitvogelen of ik er ook foto´s mee kan bewerken, maar dat zie je dan wel als ze verschijnen. JP en Joop wisselen hier af omdat de een zit te tokkelen terwijl de ander de salade zit weg te werken.
Hier ben ik dan weer, mijn salade naar binnengewerkt om toch maar weer snel het verhaal te vervolmaken. Al gezegd een mooie tocht maar je moet uitkijken de dorpen liggen hier werkelijk 10 tallen km uit elkaar. Zorg er dus voor dat je voeding op tijd inslaat. Dat hadden we gisteren niet gedaan maar wij hadden nog voldoende over van de vorige dag maar let op hou je bij de les.

Op deze tocht waren er niet veel zaken die je deden opkijken het was meer neerkijken om niet je enkel te verzwikken. Dat was ook de reden dat wij de wildsporen ontdekten. Dat gaf weer enige stof tot discussie hoe de sporen te bekijken, gelukkig gaf het boek van de route ons de uitslag omdat hierin ook was opgenomen sporen van plant en dier. We kwamen door een kein dorpje waar in vroegere tijden een refugio communal was gevestigd maar die nu zo te zien niet langer meer in gebruik was grote sloten op de deur bevestigde dat. De aangekondigde Bar en alimentacion op een en het zelfde adres was ook hier gesloten, een tegenvaller.Een paar reeds in het dorp verblijvende peligrino's had ons dat al duidelijk willen maken.

Na een kleine vervolg het dorp uit en over de brug gaande deden wij een stop voor eten en ook even om onze grote behoefte in het veld te doen. JP had nog gelachen met mijn WC rol maar tot nu toe heeft hij er al drie keer gebruik van gemaakt.
Na gedane zaken weer op stap en door aangelegde populierenbossen a la de Braakman weer bergop. Na het passeren van diverse bodega's, dit zijn in de bergen uitgeholde verblijven, geschikt voor mens en de wijn die in de nabijgelegen velden wordt verbouwd.
Op een bepaald moment zien we een bord refugio 150 mtr dus op stap daar aangekomen kon ik een lach niet onderdrukken enkel een metalen frame met daaroverheen wat takken en binnenin wat stronken van bomen die diende voor tafel en stoel was alles wat we aantroffen. Wij zouden zeggen een mooie picknick plaats in het bos.

Dus verder tot de Auberge Casa Anita waar we nu zitten en alles wat we moesten doen gedaan hebben. Dus vanaf nu rust en verder niets. Nu nog enkel boodschappen doen voor morgen en de dag zit er weer op. JP gaat straks proberen de foto's te plaatsen.

Zo, mijn salade zit binnen. De was nog even gecontroleerd, deze droogt voor geen meter , de temperatuur is wat gezakt en het is wat vochtig geworden. Onze gastheer heeft de openhaard aangestoken en deze heb ik nog even bewerkt, zodat hij nu dienst doet als wasdroger voor het gehele dorp. Dat was althans wat wij dachten, doch toen wij terugkwamen van boodschappen en een laatste controle deden op onze was, bleek de open haard uit te zijn en onze was nog even vochtig als te voren.
JP had wat last van zijn knie, hij vermoedt dat het zijn meniscus is daarom even langs de farmacie om te vragen achter een bandage. Geen probleem de farmacie was van alles voorzien. Deze extra ondersteuning gaf toch wat extra steun waardoor alles weer wat lekkerder zit. De komende dagen moeten dit nog gaan bewijzen.

Als de avond valt worden wij uitgenodigd om het die middag bestelde eten te doen verorberen in de opnieuw aangestoken open haard ruimte. Alle kleren die nog vochtig zijn worden weer meegenomen, die van ons zijn reeds droog door het door JP meegebrachtte fohn die ons de komende dagen nog voortreffelijk van pas zal doen komen.
Na het eten presenteerde onze gastheer nog kastanjes die we laten poffen in de warme as. De maaltijd werd voorzien van eigen wijn die ik persoonlijk niet al te lekker vond, smaken verschillen.
Na dit alles konden we niks meer doen dan te gaan slapen en zo was er weer een dag voorbij.

Groetjes,
Joop & JP