vervolg op de 11e dag 23-oct
Door: JoopenJP
Blijf op de hoogte en volg Jean-Pierre
25 Oktober 2008 | Spanje, Madrid
Zoals jullie al aan de titel kunnen zien, zijn wij na het plaatsen van alle verhalen op internet verder getrokken.
Achteraf een ¨verkeerde keuze¨.
Doordat wij de verhalen van een kleine 3 dagen telkens plaatsen kost dat wat veel tijd ook nu. Rond 19.00 uur waren wij gereed met onze berichtten plaatsen en na het horen bij de garda civil dat er een kleine 4 km verder nog een auberge lag besloten wij verder te lopen. Ons gevoel gaf aan dat dit wel eens verder kon liggen dan de gemeldde 4 km, denk maar eens terug aan ons verhaal in Portugal daar gaf men ook drie keer aan dat het nog 12 km was. Spanjaarden en afstanden zijn niet 1 op 1.
Wij op pad met in het achterhoofd dat het rond 20.00 uur pikdonker wordt. Dus stevig tempo aanghouden rond de 5.5 km p/u. Je raadt het al na een 4 tal km geen auberge. Onderweg iemand aangehouden op de tractor om te vragen naar de auberge, deze persoon begon terstond te melden:¨er is geen auberge in deze buurt¨, onderwijl roept hij Antonio, een wat ouder persoon aan. Ook deze begon eerst met een ontkenning maar realiseerde zich opeens dat in het plaatsje Medelo een auberge zou moeten zijn met de opmerking, jullie raden het al, een kleine 4 km verder, een kleine glimlach onderdrukkend gingen we op weg. De avond valt en het is donker in het bos, goed dat we led verlichting bij ons hebben wat ons nog redelijk het pad laat zien. Wij besluiten toch het bos te verlaten en via de N525, hier heb je hem weer, te weg te vervolgen. Ik kan je vertellen dat loopt in het donker met slechts een kleine verlichting niet altijd prettig, je vraagt je constant af ziet men mij wel en wat te doen als het fout dreigt te gaan.
Al lopend langs de weg zien we plots voor de binnenkomst van het dorp Bandeiro plotseling een bordje met de verwijzing richting auberge de pelegrinos.
Opgelucht volgen wij deze richting die weldra verdwijnt in een lange donkere opgebroken weg. Twijfel alom. Wat gaan we doen? Op dat moment gaan we eigenlijk een beetje heen en weer lopen terwijl wij ons afvragen dit kan toch niet waar zijn? Plotseling zien wij in het donker een auto aankomen JP doet hem stoppen en vraagt:¨weet u de auberge liggen¨. De man trekt eerst vertwijfeld zijn schouders op en vraagt ons dan bij hem in de vrachtauto plaats te nemen. Hij realiseert zich plotseling waar de auberge ligt en brengt ons terstond er naar toe. Een rit van nog 3 km volgt voor al eer wij aankomen bij wat een camping blijkt te zijn, met daarop een lokatie voor peligrinos. De man vertrekt en laat ons geheel achter in het:¨hol van Pluto¨.
Het terrein oplopend zien we een kaartje hangen waarop vermeld staat dat we een zekere Christine dienen te bellen als wij voor 22.00 nog binnen willen zijn.
We kijken vlug op ons klokje en zien dat het 21.00 uur is, maar realiseren ons ook dat we mobile bellen en het landnummer moeten hebben van Spanje, laat ons dat nu net niet weten. Ik bel naar huis en JP naar Ijzendijke en zo verkrijgen we het nummer 0034. Nu is het slechts nog Christine bellen en alles komt goed.
Wij bellen haar op en in ons beste Spaans/Engels en van haar kant alleen Spaans vertellen we haar waar we staan. Na een onbegrepen conversatie gaat de hoorn op de haak en vragen wij ons af, heeft zij het begrepen. ¨Laat ons eerst maar wat eten¨, stelt JP voor:¨en dan bellen we haar weer op na een kwartier dan zal ze het wel begrijpen hoop ik¨. Wat schetst onze verbazig na een kwartier zien we in de verte een verlichting opduiken, een auto stopt en twee bambino.s en Christine stappen uit, we worden ingeschreven en gaan op pad naar een werkelijk mooie blokhut. Dit blijkt onze auberge te zijn.
Ook deed ze voor ons de douche open, deze bleek enkel koud water te hebben en dat ging ons te ver zie het verhaal van het Monesteria maar. Ook bleek het nog eens ijskoud te worden die nacht. We zijn met alle kleren aan en ongewassen onze slaapzak ingekropen. Het was koud zo koud zelfs dat we niet ons bed uit wilden gaan voor te plassen, maar ja dat houd je niet lang vol.
Aan de andere kant zo lang hebben we ook nog nooit door geslapen we zijn zelfs wakker gebeld door onze Camino Oma die zich vertwijfeld afvroeg of er iets mis was met ons.
De volgende morgen ongeschoren en niet gewassen op weg, terug 3 km richting Bandeiro en daar zo snel mogelijk koffie en toast genomen om ons weer een beetje mens te voelen.
Toch had ik deze dag niet willen missen dit heeft kleur aan je Camino.
Groetjes van de zwervers,
Joop&JP
Achteraf een ¨verkeerde keuze¨.
Doordat wij de verhalen van een kleine 3 dagen telkens plaatsen kost dat wat veel tijd ook nu. Rond 19.00 uur waren wij gereed met onze berichtten plaatsen en na het horen bij de garda civil dat er een kleine 4 km verder nog een auberge lag besloten wij verder te lopen. Ons gevoel gaf aan dat dit wel eens verder kon liggen dan de gemeldde 4 km, denk maar eens terug aan ons verhaal in Portugal daar gaf men ook drie keer aan dat het nog 12 km was. Spanjaarden en afstanden zijn niet 1 op 1.
Wij op pad met in het achterhoofd dat het rond 20.00 uur pikdonker wordt. Dus stevig tempo aanghouden rond de 5.5 km p/u. Je raadt het al na een 4 tal km geen auberge. Onderweg iemand aangehouden op de tractor om te vragen naar de auberge, deze persoon begon terstond te melden:¨er is geen auberge in deze buurt¨, onderwijl roept hij Antonio, een wat ouder persoon aan. Ook deze begon eerst met een ontkenning maar realiseerde zich opeens dat in het plaatsje Medelo een auberge zou moeten zijn met de opmerking, jullie raden het al, een kleine 4 km verder, een kleine glimlach onderdrukkend gingen we op weg. De avond valt en het is donker in het bos, goed dat we led verlichting bij ons hebben wat ons nog redelijk het pad laat zien. Wij besluiten toch het bos te verlaten en via de N525, hier heb je hem weer, te weg te vervolgen. Ik kan je vertellen dat loopt in het donker met slechts een kleine verlichting niet altijd prettig, je vraagt je constant af ziet men mij wel en wat te doen als het fout dreigt te gaan.
Al lopend langs de weg zien we plots voor de binnenkomst van het dorp Bandeiro plotseling een bordje met de verwijzing richting auberge de pelegrinos.
Opgelucht volgen wij deze richting die weldra verdwijnt in een lange donkere opgebroken weg. Twijfel alom. Wat gaan we doen? Op dat moment gaan we eigenlijk een beetje heen en weer lopen terwijl wij ons afvragen dit kan toch niet waar zijn? Plotseling zien wij in het donker een auto aankomen JP doet hem stoppen en vraagt:¨weet u de auberge liggen¨. De man trekt eerst vertwijfeld zijn schouders op en vraagt ons dan bij hem in de vrachtauto plaats te nemen. Hij realiseert zich plotseling waar de auberge ligt en brengt ons terstond er naar toe. Een rit van nog 3 km volgt voor al eer wij aankomen bij wat een camping blijkt te zijn, met daarop een lokatie voor peligrinos. De man vertrekt en laat ons geheel achter in het:¨hol van Pluto¨.
Het terrein oplopend zien we een kaartje hangen waarop vermeld staat dat we een zekere Christine dienen te bellen als wij voor 22.00 nog binnen willen zijn.
We kijken vlug op ons klokje en zien dat het 21.00 uur is, maar realiseren ons ook dat we mobile bellen en het landnummer moeten hebben van Spanje, laat ons dat nu net niet weten. Ik bel naar huis en JP naar Ijzendijke en zo verkrijgen we het nummer 0034. Nu is het slechts nog Christine bellen en alles komt goed.
Wij bellen haar op en in ons beste Spaans/Engels en van haar kant alleen Spaans vertellen we haar waar we staan. Na een onbegrepen conversatie gaat de hoorn op de haak en vragen wij ons af, heeft zij het begrepen. ¨Laat ons eerst maar wat eten¨, stelt JP voor:¨en dan bellen we haar weer op na een kwartier dan zal ze het wel begrijpen hoop ik¨. Wat schetst onze verbazig na een kwartier zien we in de verte een verlichting opduiken, een auto stopt en twee bambino.s en Christine stappen uit, we worden ingeschreven en gaan op pad naar een werkelijk mooie blokhut. Dit blijkt onze auberge te zijn.
Ook deed ze voor ons de douche open, deze bleek enkel koud water te hebben en dat ging ons te ver zie het verhaal van het Monesteria maar. Ook bleek het nog eens ijskoud te worden die nacht. We zijn met alle kleren aan en ongewassen onze slaapzak ingekropen. Het was koud zo koud zelfs dat we niet ons bed uit wilden gaan voor te plassen, maar ja dat houd je niet lang vol.
Aan de andere kant zo lang hebben we ook nog nooit door geslapen we zijn zelfs wakker gebeld door onze Camino Oma die zich vertwijfeld afvroeg of er iets mis was met ons.
De volgende morgen ongeschoren en niet gewassen op weg, terug 3 km richting Bandeiro en daar zo snel mogelijk koffie en toast genomen om ons weer een beetje mens te voelen.
Toch had ik deze dag niet willen missen dit heeft kleur aan je Camino.
Groetjes van de zwervers,
Joop&JP
-
25 Oktober 2008 - 14:35
Wim :
Als ik alles zo lees zit het deze keer niet helemaal mee. Als zelfs de garda civiel de afstand niet kan inschatten moet het voor jullie helemaal moeilijk zijn. Het is toch erg sympathiek dat jullie ook meegedaan hebben aan de nacht van de nacht hier in Nederland. Hierbij was door milieuverenigingen gevraagd zo weinig mogelijk lichten aan te steken. Dat jullie daar in Spanje ook gehoor aan hebben gegeven. Chapeau hoor. Een koude douche is zo laat op de avond niet aan te raden, maar je kan beter even uit bed komen om je plas te doen, want ook al is het nog maar 2 dagen, het zou toch niet al te fris ruiken. Nog veel sterkte.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
