De 12e Dag, Finisterra Het einde der wereld

Vanochtend bij het wakker worden was het al volop aan het regenen, alles mag van mij maar regen daar heb ik tijdens het sporten een bloedhekel aan. Ik weet nog dat tijdens onze fietstocht na een dag regen alles kleddernat was, hoe goed het ook was ingepakt.
Eerst maar een ontbijtje gebruikt in het restaurantje en om 8:00 uur op pad. Onze bedoeling was om een tocht te doen van ca. 22 Km. naar de volgende auberge.
Een mooie tocht door de bergen , prachtige gezichten , een door de regen en mist mistirieuse aanblik.
Onze tocht verliep ondanks de regen bijzonder snel, dus besloten we door te lopen naar Finisterra. Regelmatig een Cafeé induikend voor een koffie en een bocadilo, ham en kaas.
Uiteindelijk hebben we toch wel dik 40 Km. gelopen om tegen 18:30 in de auberge aan te komen. 40 Km. stappen in de regen eist zijn tol , alles is nat , ook je voeten worden nat. Mijn maat heeft helaas ondanks zijn loopervaring het kwaad gehad tegen het einde van de rit, maar gelukkig toch heelhuids aangekomen.
In de auberge een prachtig diploma gekregen , het einde van de wereld bereikt.
Morgen zal ik nog wat foto´s en een eindverhaal plaatsen , het is hier rond de twee PC´s erg druk dus een ander moet ook aan de bak kunnen.
Zij die streden groeten U.

J.P.

Vanmorgen na het wakker worden zagen we dat het regende, daarom een sms gestuurd met de tekst "heerlijke donkere wolken pakken zich samen, nu gaat het gebeuren". Wat hadden die woorden later een hoog waarheidsgehalte. Oplopend naar Hospital, een plaatsje 8 km verder dan onze auberge, onze eerste koffie genomen. De vrouw van het cafe begon wat drukdoende te vertellen wat ze niet allemaal had om ons te bewegen wat te eten. Zij kon niet weten dat wij reeds voldoende hadden geconsumeerd in onze voorgaande stop. Daarna betraden we niemandsland 15 km lang alleen met ons tweeen en in een hele kleine mistige wereld, denkend aan het boek "de nevelen van Avalon" wandelden wij verder. Dit beeld indien je het boek hebt gelezen moet je verder met je meenemen.
We bereikten een kleine kapel met zoals het boek omschrijft een "Holy fountain". Hier hebben we wat stenen opgezet voor een rustplaats en onze bocadillo opgegeten. Ik kan je zeggen ik had de gehele dag honger en volgens onze sportexpert een teken dat het lichaam meer energie vraagt dan het op dat moment heeft. Aankomend in de plaats CEE, ja vreemde naam maar het klopt, direct een bar in, voor koffie en een bocadillo, eten en nogmaals eten. Ik snap nog niet waar ik het allemaal gelaten heb. Een wat oudere persoon wees ons een nieuwe weg richting Finisterre die we, nadat we wat flappen tappen hadden ingeslagen, ingegaan zijn. Toen gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht mijn scheenbeen ging opspelen mijn energie level daalde ik kreeg het koud enz. Simpel weg gezegd de beul van Sas had mij klein gekregen. In de eerste week van ons lopen had hij mij reeds gewaarschuwd dat er in de tweede week iets zou gaan gebeuren dat mij zou verrassen, was het dit dan? Diep in mijn hart ben ik blij dat het op de laatste dag heeft plaatsgevonden. Morgen is er slechts een toeristisch uitstapje richting de punt. Na weer een goede, gezonde enz maaltijd voel ik mij reeds weer een klein baasje en hier zit ik met een grande servezza en voel ik mij weer een grote vent, morgen zal het bewijs brengen.
Wees niet ongerust het valt achteraf allemaal nogal mee.
Ik moet nog iets kwijt wat mij nu te binnen schiet. Vanaf het plaatsje CEE was bij navraag aan verschillende mensen telkens de afstand nog een kleine 12 km te lopen.Dat schoot dus niet op. Je kan begrijpen dat toen JP in zijn prachtige Spaans vroeg hoeveel kilometers is het nog? Hij totaal verbluft stond te kijken toen men hem meedeelde dat het nog 15 km was te gaan. Niet begrijpend stond hij even sprakeloos naar deze persoon te kijken tot het tot hem doordrong dat de persoon de km had opgegeven tot aan de capo de Finisterre 3 km verwijderd van het dorp zelf. Toch heb ik op dat moment hartelijk staan lachen omdat het tot nu toe niet mogelijk was om JP even uit zijn doen te krijgen, uniek moment dus.
Gr, Joop

Reacties: de sasse vierdaagse is achter de rug denk ik en Yannick is er klaar voor.
Joep kleine man maandag staat alles weer klaar. Dus nog een paar nachtjes en ik ben er weer dan vertellen we mekaar nog wel wat sterke verhalen.